گریس صنعتی یک ماده جامد تا نیمه مایع حاصل از متفرق شدن یک عامل سفت کننده در مایع روانکار است و ممکن است دارای مواد دیگری باشد که خواص ویژه ای به آن می بخشد. گریس یک روغن سفت (ویسکوز) نبوده بلکه ترکیبی با دو فاز مشخص است: 1- مایع روانکار 2- عامل سفت کننده
در مواقعی که لازم است تا روان کننده در وضعیت اولیهاش در سیستم باقی بماند خصوصا در جاهایی که امکان روانکاری مجدد محدود بوده یا از نظر اقتصادی توجیه ندارد به جای روانکارهای مایع از گریس استفاده میشود. همچنین در مواقعی که لازم است روانکار تمام یا قسمتی از نقش آب بندی را در جلوگیری از نشت روانکار یا ورود مواد خارجی داشته باشد از گریس استفاده میشود.
نفوذپذیری گریس:
خاصیت مهم گریس صنعتی طبیعت نیمه جامد آن است. به میزان سفتی یا نرمی گریس غلظت یا قوام گفته میشود. قوام یک گریس را با آزمایش نفوذ یک قطعه مخروطی فلزی در گریس بر حسب دهم میلی متر اندازه می گیرند که به آن نفوذ پذیری میگویند. انستیتو ملی گریس های روانکار (NLGI) گریس ها را بر همین اساس طبقه بندی میکند.
وظایف گریس صنعتی:
· ایجاد روانکاری مناسب جهت کاهش اصطکاک و جلوگیری از سائیدگی اجزا یاتاقان
· محافظت کردن قطعات در برابر خوردگی
· آب بندی سیستم در برابر ورود آب و گرد و غبار
· مقاومت در برابر نشتی یا چکه کردن روانکار از سطوح
· مقاومت در برابر تغییر نامناسب در ساختار یا استحکام پذیری در اثر کار مکانیکی در طول مدت عملکرد
· سفت نشدن بیش از حد گریس در هوای سرد
· سازگاری با کاسه نمدهای الاستومر و دیگر اجزا موجود در سیستم
· از دست ندادن خواص در برابر رطوبت و یا آلودگی ها
ساختار شیمیایی گریس
1- روغن پایه 70-90%
2- ماده سفت کننده یا غلیظ کننده 3-30%
3- ماده افزودنی 0-10%