مشخصات گریس

مشخصات و ویژگی ها

مانند روغن، گریس مجموعه مشخصات خاص خود را به نمایش می گذارد که باید هنگام انتخاب برای به کارگیری مورد توجه قرار گیرند. خصوصیاتی که معمولاً در دیتا شیت محصولات وجود دارد شامل موارد زیر است:

1- قابلیت پمپ شدن:

قابلیت پمپ پذیری توانایی پمپاژ یا هل دادن گریس از طریق یک سیستم است. به طور عملی تر، قابلیت پمپاژ سهولت جریان گریس تحت فشار از طریق خطوط ، نازل ها و اتصالات سیستم های پخش گریس است.

2- مقاومت در برابر آب:

این توانایی گریس در مقاومت در برابر اثر آب بدون تغییر در توانایی روانکاری آن است. کف صابون /آب ممکن است روغن موجود در گریس را به حالت تعلیق درآورد، و یک امولسیون ایجاد کند که می تواند با رقیق سازی و تغییر قوام و بافت گریس، روغن را شسته و یا تا حدی کمتر کند.

3- ثبات و قوام گریس (Consistency):

قوام گریس به نوع و مقدار ماده غلیظ کننده و ویسکوزیته روغن پایه آن بستگی دارد. قوام یک گریس مقاومت آن در برابر تغییر شکل توسط یک نیروی اعمال شده است. به اندازه گیری قوام نفوذ گفته می شود. نفوذ به این بستگی دارد که آیا قوام با دست کاری یا کارکرد تغییر کرده است. روش های ASTM D 217 و D 1403 میزان نفوذ گریس های کار نشده و کار شده را اندازه گیری می کنند. برای اندازه گیری میزان نفوذ، به مخروطی با وزن معین اجازه داده می شود تا برای مدت زمان پنج ثانیه در دمای استاندارد 25 درجه سانتیگراد (77 درجه فارنهایت) درون گریس فرو رود.

عمق، در دهم میلی متر، که مخروط در گریس فرو می رود نفوذ نامیده می شود. نفوذ 100 نشان دهنده گریس جامد است در حالی که نفوذ 450 نیمه سیال است. NLGI عدد قوام یا گرید گریس را نشان می دهد که از 000 تا 6 متغیر است و مربوط به محدوده های مشخص شده اعداد نفوذ است. شکل زیر طبقه بندی های گریس NLGI را به همراه توضیحی در مورد چگونگی ارتباط آن با نیمه سیالات رایج نشان می دهد.

4- نقطه ریزش یا نقطه قطره ای شدن:

نقطه ریزش شاخص مقاومت گریس در برابر گرما است. با افزایش دمای گریس، نفوذ افزایش می یابد تا زمانی که گریس مایع شده و قوام مورد نظر از بین می رود. نقطه ریزش دمایی است که در آن گریس به اندازه کافی مایع می شود تا چکه کند. نقطه قطره ای شدن نشان دهنده حد دمای بالایی است که در آن گریس ساختار خود را حفظ می کند، نه حداکثر دمایی که ممکن است از گریس استفاده شود.

5- پایداری در برابر اکسیداسیون

این توانایی گریس در مقاومت در برابر اتحاد شیمیایی با اکسیژن است. واکنش گریس با اکسیژن ، صمغ نامحلول ، لجن و رسوبات لاکی مانند ایجاد می کند که باعث کندی کار، افزایش سایش و کاهش فاصله سطوح روانکاری شونده می شود. قرار گرفتن طولانی مدت در دمای بالا اکسیداسیون گریس ها را تسریع می کند.

6- اثرات دما بالا

دمای بالا بیش از این که به روغن آسیب برساند به گریس آسیب می رساند. گریس، به دلیل ماهیت خود ، نمی تواند مانند روغن در گردش ، گرما را از طریق همرفت پخش کند. در نتیجه، بدون توانایی انتقال گرما، دمای بیش از حد منجر به تسریع اکسیداسیون یا حتی کربنیزه شدن می شود که در آن گریس سخت می شود. روانکاری موثر گریس به قوام آن بستگی دارد. دمای بالا باعث نرم شدن و روان شدن می شود و باعث می شود گریس از مناطق مورد نیاز خارج شود. روغن معدنی موجود در گریس می تواند در دمای بالاتر از 177 درجه سانتیگراد (350 درجه فارنهایت) شعله ور شود، بسوزد یا تبخیر شود.