انجمن آمریكا برای آزمایش و مواد (ASTM) گریس روانكاری را چنین تعریف می كند: یك محصول جامد تا نیمه مایع که از پراكندگی ماده غلیظ كننده در روانكار مایع به دست می آید. ممكن است سایر مواد حاوی خصوصیات خاص (افزودنی) نیز در آن وجود داشته باشد. همانطور که این تعریف نشان می دهد، سه جزء وجود دارد که گریس روانکار را تشکیل می دهند. این اجزا روغن پایه، غلیظ کننده (سفت کننده) و مواد افزودنی هستند. روغن پایه و مواد افزودنی از اجزای اصلی در فرمولاسیون گریس هستند و به همین ترتیب تأثیر قابل توجهی بر رفتار گریس دارند. از غلیظ کننده (سفت کننده) غالباً به عنوان اسفنجی یاد می کنند که ماده روانکار را در خود نگه می دارد (روغن پایه بعلاوه مواد افزودنی).
روغن پایه در گریس
بیشتر گریس های تولید شده امروزه از روغن معدنی به عنوان اجزای مایع استفاده می کنند. این گریس های پایه روغن معدنی معمولاً در اکثر کاربردهای صنعتی عملکرد رضایت بخشی را ارائه می دهند. در موارد خاص دمایی (کم یا زیاد) ، گریسی که از روغن پایه مصنوعی استفاده می کند، ثبات بهتری را فراهم می کند.
غلیظ کننده (سفت کننده) در گریس
غلیظ کننده ماده ای است که در ترکیب با روانکارانتخاب شده، ساختار جامد تا نیمه سیال را تولید می کند. نوع اصلی ماده غلیظ کننده مورد استفاده در گریس های اولیه صابون فلزی است. این صابون ها شامل لیتیوم، آلومینیوم ، خاک رس ، پلی اوره، سدیم و کلسیم هستند. اخیراً گریس های از نوع غلیظ شده پیچیده و ترکیبی (Complex) محبوبیت بیشتری پیدا کرده اند. آنها به دلیل نقطه قطره ای شدن بالا و توانایی عالی در حمل بار (نیرو) انتخاب می شوند.
گریس های Complex از ترکیب صابون فلزی معمولی با یک ماده کمپلکس ساخته می شوند. پرکاربردترین گریس Complex بر پایه لیتیوم است. این مواد با ترکیبی از صابون لیتیوم معمولی و یک اسید آلی با وزن مولکولی کم به عنوان عامل کمپلکس سازی ساخته می شوند.
غلیظ کننده های غیر صابونی در کاربرد های خاص مانند محیط های با درجه حرارت بالا نیز محبوبیت بیشتری پیدا می کنند. بنتونیت و سیلیکا آئروژل دو نمونه از مواد غلیظ کننده هستند که در دمای بالا ذوب نمی شوند. با این وجود یک تصور غلط وجود دارد که حتی اگر ماده غلیظ کننده بتواند در برابر درجه حرارت های بالا مقاومت کند، روغن پایه در دمای بالا به سرعت اکسید می شود، بنابراین به یک بازه روانکاری مجدد نیاز دارد.
افزودنی ها به گریس
مواد افزودنی می توانند چندین نقش را در یک گریس روان کننده بازی کنند. اینها در درجه اول شامل افزایش خواص مطلوب موجود ، سرکوب خصوصیات نامطلوب موجود و انتقال خواص جدید است. متداول ترین مواد افزودنی ضد اکسیداسیون و زنگ زدگی، فشار شدید، لباس های ضدبارداری و عوامل کاهش دهنده اصطکاک هستند.علاوه بر این مواد افزودنی، روان کننده های مرزی مانند دی سولفید مولیبدن (مولی) یا گرافیت ممکن است در گریس به حالت تعلیق درآیند تا اصطکاک و سایش را بدون واکنش های شیمیایی نامطلوب به سطوح فلزی در هنگام بارگذاری زیاد و سرعت پایین کاهش دهند.
