کمپرسورها اجزاء بسیار حساسی هستند که باید به درستی روغن کاری شوند تا بتوانند عمر طولانی داشته باشند. روغن نه تنها باید بتواند تمام قسمت‌های داخل کمپرسور را روانکاری کند، بلکه باید مبردی را که با آن در تماس است نیز کنترل کند. برخی از روانکارها با مبردهای خاصی بهتر کار می‌کنند و این باید با نیازهای کمپرسور متعادل شود تا روغن پایه و خواص افزودنی مناسب انتخاب شود. با درک نحوه تعامل روغن با مبرد، و همچنین الزامات روانکاری، می‌توان اطمینان حاصل کردکه کمپرسورهای شما تا حد امکان کارآمد و موثر کار می کنند.
روغن کمپرسور سرمایشی و برودتی غالبا ترکیبی تخصصی از افزودنی‌ها و روغن پایه است تا ضمن سازگاری با مبرد، عمل روانکاری لازم را ارائه دهد. هرگونه ناسازگاری روغن پایه و مبرد می‌تواند نتایج فاجعه باری برای تجهیزات داشته باشد.
اکثرا، روغن کمپرسور سرمایشی و برودتی پایه سینتتیک یا مصنوعی هستند. این باعث می شود تا روغن کمپرسور تبریدی عمر طولانی تری داشته باشد و عملکرد سیستم را بهتر از روغن پایه معدنی کنترل کند. اکثر دستگاه‌های تهویه مطبوع خانگی از یک مبرد ترکیبی به نام R-410a استفاده می کنند. یک روغن پایه پلی استر (POE) برای روانکاری چنین سیستمی مناسب است.
اگرچه سازگاری بین مبرد و روغن مهم‌ترین مسئله از نظر روانکاری باشد، اما موارد دیگر نیز وجود دارد. به عنوان مثال، آلودگی رطوبت می‌تواند برای یک روغن پایه مصنوعی که از نظر هیدرولیتیکی ناپایدار هستند، بسیار مضر باشد. رطوبت با روغن پایه واکنش می‌دهد و اسید تشکیل می‌دهد، ویسکوزیته را تغییر می‌دهد و خاصیت روان‌کنندگی روغن را کاهش می‌دهد. این می‌تواند منجر به خرابی زودرس کمپرسور و همچنین خنک کنندگی نامناسب آن شود.
اگر روغن کمپرسور تبریدی در محفظه تراکم نباشد، احتمال ترکیب شدن آن با مبرد و ایجاد مشکل بسیار کمتر است. با این حال، در کمپرسورهای مرطوب یا غرقابی، روغن در محفظه فشرده‌سازی وجود دارد و به طور نزدیک با مبرد مخلوط می‌شود. در چنین سیستمی، سازگاری روغن با مبرد بسیار مهم است.
