بر خلاف کمپرسورهای جابجایی مثبت که حجم هایی از گاز را در یک فضای بسته قرار داده و متراکم می کنند، در کمپرسورهای دینامیک ابتدا انرژی جنبشی گاز افزایش یافته و سپس این انرژی به فشار تبدیل می شود.
یاتاقان های کمپرسور های گریز از مرکز نیاز به روانکاری دارند اما پره های داخل کمپرسور نیازی به روانکاری ندارند. به علت فشاری که گاز خروجی بر لبه پره ها وارد می آورد برای ثابت ماندن پره در جای خود از یاتاقان کف گرد استفاده می شود اما یاتاقان های شفت ممکن است از نوع ساده یا غلتشی باشند. یاتاقان های غلتشی را می توان با گریس یا روغن روانکاری کرد. در صورتی که کمپرسور توسط دنده چرخیده شود برای روانکاری این دنده ها و تعدادی از یاتاقان ها می توان از یک مدل روغن استفاده کرد. از آنجایی که روغن های این کمپرسورها متاثر از شرایط داخلی کمپرسور نیستند لذا ویژگی های روغن آن ها معمولا بر اساس شرایط کلری یاتاقان ها تعیین می شود. اگر برای افزایش سرعت پره کمپرسور از دنده استفاده شود شرایط کاری چرخ دنده نیز باید لحاظ شود چرا که شرایط آن ها سخت تر از یاتاقان ها خواهد بود و باید از روانکار حاوی مواد افزودنی فشارپذیر استفاده نمود. در شرایطی که هوا به داخل روغن نفوذ کند و ایجاد کف کند باید از روغن هایی استفاده کرد که هوا را بخوبی از خود آزاد ساخته و از ایجاد کف جلوگیری کنند.
روغن های مورد استفاده برای این کمپرسورها بر اساس:
DIN 51515 TDL
Din 51515 TDL-EP حاوی مواد فشار پذیر
و درجات گرانروی ISO32 و ISO46 مناسب هستند.
عوامل موثر در انتخاب روانکار کمپرسور
- نوع کمپرسور
- فشار گاز متراکم شده
- دمای خروجی
- نوع گاز متراکم شده
به طور کلی در کمپرسورهایی که روانکار در محفظه فشار و در تماس با گاز متراکم شده قرار دارد مشکلات روانکاری بیشتر است چراکه گازها بر خواص روانکار اثر دارند. در کمپرسورهای دینامیک که تنها یاتاقان ها روانکاری می شوند و روانکار در تماس با گاز مترام شده نیست شرایظ روانکاری راحت تر است. سخت ترین شرایط روانکاری در کمپرسورهای رفت و برگشتی وجود دارد که دمای عملیاتی و فشار گاز در آن ها بالا است.
