روانکارهای تجهیزات صنعتی وظایف مختلفی دارند، از جمله محافظت در برابر خوردگی و سایش، انتقال آلاینده ها به فیلترها یا اتلاف گرما از مناطق گرم. بیشتر روانکارها شرایط خاصی دارند که ممکن است قابل اشتعال شوند، مانند زمان بروز شعله های آتش، جرقه یا سطح گرم. این بیشتر از خواص روغن پایه روانکار نشات گرفته می شود. به همین دلیل، این خواص روانکار و شرایط محیطی باید درک و کنترل شود. از همه مهمتر، روانکار باید به طور مناسب با خواص لازم انتخاب شود تا خطرات احتمالی را کاهش دهد. این جایی است که روانکارهایی به نام مایعات مقاوم در برابر آتش در سرویس قرار می گیرند.
هنگام کار تجهیزات با یک جز روانکاری شده، آتش باید همیشه مورد توجه قرار گیرد. با این حال، هنگامی که روانکار مورد استفاده دارای نقطه اشتعال ضعیف است و منبع احتراق یا سطوح گرم در نزدیکی آن هستند، ممکن است خطر آتش سوزی بیشتر باشد. وقتی نشتی رخ می دهد و مایعات پاشیده می شود، سیستم بیشتر در معرض خطرهای مربوط به آتش سوزی قرار می گیرد. اگر این سیستم های تحت فشار در منطقه ای که شعله های باز وجود دارد یا در نزدیکی تجهیزات در دمای بالا کار می کنند، مانند کارخانه های تولید فولاد، یا کوره ها، شرایطی وجود دارد که می تواند منجر به آتش سوزی فاجعه باری شود.
نمونه هایی از صنایع و تجهیزات که روغن مقاوم در برابر آتش توصیه می شود عبارتند از: ریخته گری (پرس، کوره تجهیزات سیار و ماشین آلات ریخته گری)، فلزکاری (کنترل کوره، ماشین آلات جوشکاری و تجهیزات هیدرولیکی)؛ عملیات اکستروژن (پرس و تجهیزات متحرک)؛ استخراج (نوار نقاله، تجهیزات استخراج مداوم)؛ و نیروگاه ها (سیستم های کنترل الکترو هیدرولیک و توربین های بخار و گاز).
روغن های هیدرولیک مقاوم در برابر آتش (fire-resistant hydraulic fluids) در دسته بندی های مختلفی قرار می گیرند: HFAE، HFAS، HFB، HFC، HFDR و HFDU. سطوح مختلفی از اشتعال پذیری روغن هیدرولیک وجود دارد که از طریق موارد زیر می توان به آن ها دست یافت:
1- امولسیون های آب در روغن:
قطرات کوچک آب با ترکیبات 40 درصد آب و 60 درصد روغن در روغن پراکنده می شوند. این فرمول یک بسته متعادل با مقاومت در برابر آتش خوب و قابلیت های انتقال حرارت عالی را فراهم می کند. اگرچه این امولسیون ها نسبت به امولسیون های روغن در آب از روانکاری و محافظت در برابر خوردگی بهتری برخوردار هستند، هنوز مواد افزودنی برای تأمین حداقل نیازهای روغن کاری در بیشتر موارد مورد نیاز است.
2- محلول آب-گلیکول:
محلول آب-گلیکول با 60 درصد گلیکول و 35 درصد آب فرموله می شود. روانکارهای مبتنی بر گلیکول مزایایی مانند نقطه انجماد پایین تر دارند، در حالی که مقاومت در برابر آتش و قابلیت انتقال حرارت از طریق آب تأمین می شود.
3- فسفات استرها:
روغنهای پایه فسفات استر سینتتیک از بهترین روغن های مقاوم در برابر آتش هستند. استرهای فسفات ضد خوردگی هستند، از ویژگی های پایداری اکسیداتیو و ضد سایش بسیار خوبی برخوردار هستند. با این حال، استرهای فسفات شاخص ویسکوزیته بسیار کمی (کمتر از 60) دارند و به هیدرولیز حساس هستند.
