روغن موتور خودرو چیست

خرده فروشان دارای قفسه هایی هستند که با مارک های مختلف روغن موتور پر شده اند. هر تولیدکننده ادعا می کند محصول خود مزیت یا مزیت دیگری نسبت به رقبا دارد. با این حال، اکثر روغن موتورها از نظر طراحی برای مطابقت با مشخصات اولیه موتور شبیه هم هستند، مانند موارد زیر:

اینکه روغن با چه سرعتی می تواند قطعات متحرک را در یک موتور سرد روانکاری کند

اینکه چقدر آنها از قطعات در دمای بالاتر موتور محافظت می کنند

اینکه چقدر زود این روغن ها خراب می شوند

اینکه فاصله زمانی توصیه شده بین تعویض روغن چقدر است

روغن موتورهای معمولی پس از استخراج نفت خام از مخازن زیرزمینی شروع به کار کردند. نفت خام حاوی ناخالصی هایی است که باید از بین بروند و برای رساندن روغن به گرانروی خاصی نیاز به تصفیه بیشتر دارند. روغن موتورهای معمولی تقریباً از 80 درصد روغن خام تصفیه شده تشکیل می شود (روغن پایه نامیده می شود). 20 درصد باقیمانده افزودنیهایی هستند که اهداف بی نظیری مانند افزایش خواص روغن پایه و افزودن خواص جدید به فرمولاسیون را دارند. معمولاً این مواد افزودنی هستند یک محصول روغنی را از محصول دیگر جدا می کنند.

روغن ها از موتورها به صورت زیر محافظت می کنند:

ایجاد یک لایه نازک از فیلم روانکاری بین سطوح فلزی که در برابر یکدیگر قرار می گیرند.

کاهش تجمع لجن و رسوبات داخلی.

انتقال یا پخش آلودگی هایی مانند لجن ، دوده و ذرات فلز. با عبور روغن از فیلترها این آلودگی ها از بین می روند.

انتقال گرمای تولید شده توسط موتور به گردش روغن "خنک تر".

محافظت از سطوح فلزی در برابر زنگ زدگی و خوردگی.

بهبود مصرف سوخت با کاهش اصطکاک بین قطعات متحرک.

آب بندی موتور برای کاهش نشت.

حفظ ویسکوزیته (گرانروی) قابل قبول برای دمای عملکرد گرم و سرد.

هنگام خرید روغن موتور، چهار شماره گروه وجود دارد که توسط API تعریف شده است. گروه ها (1 تا 4) به میزان تصفیه هر محصول اشاره می کنند - تصفیه شده ترین روغن ها API گروه 4 هستند. اغلب اوقات، چهار نوع روغن را در قفسه مشاهده خواهید کرد، و تعداد گروه API اختصاص داده شده به هر نوع به محصول خاص بستگی دارد. متداول ترین انواع روغن و شماره گروه API آنها عبارتند از:

روغن های مرسوم. روغن های پایه معمولی به طور کلی در گروه API 2 طبقه بندی می شوند، به این معنی که از روغن خام تصفیه می شوند. در گذشته، ما فقط از روغن موتورهای گروه 1 و چند فرمولاسیون معمول به عنوان روغن پایه استفاده می کردیم. اکنون حتی روغن های تصفیه شده بیشتری وجود دارد که به عنوان گروه 3 شناخته می شوند.

روغن های سینتتیک: پالایشگاه ها روغن های سینتتیک را با استفاده از گاز اتیلن که از گاز طبیعی استخراج می شود، تولید می کنند. برخلاف روغنهای پایه معمولی تصفیه شده، روغنهای سینتتیک فاقد آلودگی هستند. اینها عمدتا در روغنهای گروه 4 طبقه بندی می شوند.

روغن های مخلوط (Blends): روغن های سینتتیک با ترکیب روغن های 2، 3  و 4 ساخته می شوند. طبق تعریف ، این ترکیبات نمی توانند بیش از 30 درصد روغن سینتتیک داشته باشند.

روغن های مسافت بالا:  این روغن موتورها برای وسایل نقلیه با 75000 مایل کارکرد یا بیشتر فرموله شده است. این روغن ها حاوی مواد افزودنی خاصی هستند، از جمله تقویت کننده های آب بندی، برای کاهش نشت داخلی یا خارجی که اغلب با موتورهای قدیمی مرتبط هستند. برخی از این مواد افزودنی باعث می شوند که واشر ، اورینگ و سایر آب بندها کمی متورم شوند.

وقتی به برچسب روغن موتور نگاه می کنید، دو مورد وجود دارد که باید جستجو کنید:

1.  درجه  SAE

2. رتبه بندی سرویس API

انجمن مهندسان خودرو (SAE) یک سیستم شماره گذاری عددی ایجاد کرد که واحدهای رایج ویسکوزیته (cSt) را به یک سیستم عددی تبدیل می کند که درجه روغن را توصیف می کند. روغن های ضخیم تر دارای درجه ویسکوزیته بالاتری هستند. در عمل، هرچه درجه گرانروی بالاتر باشد ، عدد SAE برای آن روغن بالاتر خواهد بود.

نشان پشت ظرف روغن موتور همچنین شامل طبقه بندی API است. با پیشرفت تکنولوژی موتور، روغنهای مورد نیاز آنها برای رسیدن به دما، تلرانس ها و فلزات مورد استفاده در ساخت آنها تغییر می کردند. علاوه بر این، تولید کنندگان اکنون مواد افزودنی را برای عملکرد بهتر در روغن وارد می کنند.

دو دسته کلی از درجه بندی API وجود دارد:

.S برای موتورهای بنزینی

C. برای موتورهای دیزلی