اکسیداسیون روغن یک روند دائمی است که در روغن تمام ترانسفورماتورها اتفاق می افتد. اکسیداسیون روغن تحت تأثیر دما، اکسیژن و رطوبت است و با وجود فلز مس در ترانسفورماتور تسهیل می شود. با وجود تمام تلاش ها برای حذف هوا از ترانسفورماتور، روغن ترانسفورماتور حاوی اکسیژن خواهد بود، بنابراین اکسیداسیون روغن اجتناب ناپذیر است. در صورت وجود گرما و تنش الکتریکی، محصولات جانبی اکسیداسیون شامل رادیکال های آزاد، اسیدها، آب، الکل ها، پراکسید، آلدهیدها و استرها هستند.
یک بازدارنده (Inhibitor) اکسیداسیون ماده ای است که درون مایع عایق قرار دارد یا به آن اضافه می شود تا مقاومت آن را در برابر حمله مضر در یک محیط اکسید کننده بهبود بخشد، یعنی بازدارنده ها ثبات اکسیداسیون روغن ها را بهبود می بخشند. تمام روغن های ترانسفورماتور تا حدی حاوی بازدارنده هستند. روغن های "مهار نشده" حاوی بازدارنده های طبیعی و یا بازدارنده های مصنوعی با حداکثر غلظت 0.08 درصد وزنی هستند. روغن های "مهار شده" حاوی بازدارنده با حداکثر غلظت 0.4 درصد وزنی هستند.
IEC 60296 روغن مهار شده را به عنوان "روغن عایق معدنی حاوی حداقل 0.08٪ و حداکثر 0.40٪ افزودنی آنتی اکسیدان همراه با سایر مواد افزودنی" تعریف می کند. معمولاً پایداری اکسیداسیون روغن مهار نشده به مرور زمان و به تدریج کاهش می یابد، در حالی که ثبات اکسیداسیون روغن مهار شده پس از اتمام افزودنی ها به شدت کاهش می یابد، اما تنها پس از یک شرایط پایدار طولانی. اگرچه این درست است، باید توجه داشت که روغن مهار شده با کیفیت تا 70 درصد یا بیشتر از روغن مهار نشده پیشی می گیرد.
