روغن های انتقال گرما به عنوان مایعات حرارتی یا روغن های حرارتی نیز شناخته می شوند. همچنین می توان از آنها به عنوان مایعات گرم کننده یا خنک کننده نام برد، اما دو اصطلاح رایج امروزه مایع حرارتی و روغن انتقال حرارت هستند.
نکته کلیدی در پشت فناوری روغن انتقال حرارت، توانایی تولید دماهای بالا در فشارهای کم سیستم است. فناوری سیال انتقال حرارت در مقایسه با فن آوری های سنتی مانند گرمایش بخار، ایمنی، نگهداری کم هزینه و افزایش طول عمر را ارائه می دهد. این فناوری گرمایش و سرمایش غیر خورنده بسیار کارآمد را ارائه می دهد و تنظیم دقیق دما و یکنواختی را در کل سیستم امکان پذیر می کند.
انتخاب روغن اشتباه احتمالاً منجر به تخریب سریع خود روغن، خرابی تجهیزات مرتبط، رسوب مایع روی سطح اجزاء موجود در تجهیزات، و کاهش کارایی در انتقال حرارت و کل سیستم می شود. وقتی از روغن صحیح استفاده کنید ، سیستم های انتقال حرارت ایمن بوده و هزینه نگهداری کم است. بنابراین، انتخاب روغن انتقال حرارت مناسب بسیار مهم است.
در ادامه طبقه بندهای کلی سیالات انتقال حرارت ارائه شده اند. سیالاتی وجود دارد که از آب به عنوان محیط انتقال حرارت استفاده می کنند. آب کارآمدترین و با کیفیت ترین محصولی است که به طور کلی می توانید با استفاده از تئوری برای انتقال گرما دریافت کنید. مشکل آب این است که یخ می زند و می جوشد، بنابراین محدوده محدودی دارید که می توانید از آب برای مایع انتقال گرما استفاده کنید.
با بالا رفتن مقیاس دما، روغن معدنی می تواند در طبقه بندی بعدی قرار بگیرد. سپس در بالای لیست قابلیت ها برای درجه بندی، به سیالات مبتنی بر سیلیکون وارد می رسیم. همچنین ترکیبات آروماتیک و سیلیکون شما را به مقیاس پایین برمی گرداند و امکان خنک سازی با دمای پایین را نیز فراهم می کند.
همچنین سیالات انتقال گرما بر پایه هیدروکربن وجود دارد که دو دسته را تشکیل می دهند. ما هیدروکربن های آلی طبیعی داریم. این یک شیمی پایه است که از مخلوطی از مولکولهای تولید شده در طی فرآیند نفت خام، فرآیند تصفیه، تشکیل شده است. روغن های معدنی به دلیل عملکرد غیر سمی، کارآمد و مقرون به صرفه از ویژگی های ویژه ای برخوردار هستند و در دامنه ای از دمای متوسط تا بالا بسیار خوب هستند.
دسته دیگر هیدروکربنهای آلی سینتتیک است که بیشتر به آنها سیالات مبتنی بر آروماتیک گفته می شود. آنها در دمای بالاتر پایداری حرارتی بسیار بالایی از خود نشان می دهند و سپس دمای شروع کمتری را نسبت به روغن های معدنی طبیعی ارائه می دهند. مزیت دیگر استفاده از روغن معدنی یا سینتتیک، در مقابل آب، این است که به طور کلی دارای نقطه انجماد کمتری هستند.
قابلیت اساسی محصول که باید به آن توجه کنید، محدوده دمای عملکرد شماست و آنچه در این دامنه باید واقعاً جستجو کنید، حداقل دمای کارکرد است. در انتهای دیگر مقیاس حداکثر دمای کارکرد قرار دارد. این به عنوان دمایی تعریف می شود که مایعاتی که در آن مشاهده می کنید می توانند عملکردی کارآمد به شما بدهند.
آب و هوا و محیط زیست نیز از قابلیت های بسیار مهمی هستند که باید در نظر گرفته شوند. روغنی که حداقل دمای شروع آن بالاتر از دمای محیط شما باشد، مشکلاتی را ایجاد می کند. روغن دارای دمای شروع کار کمتر، ماندگاری و محافظت در برابر تخریب زودرس در طی مراحل راه اندازی را به شما ارائه می دهد.
روغن های انتقال حرارت مختلف زیادی وجود دارد و بسیاری از مردم به اشتباه معتقدند که تفاوت کمی بین آنها وجود دارد. بر خلاف فرآوری مواد غذایی، که در آن روغن های غذایی - مایعات معدنی بسیار تصفیه شده که بی رنگ، غیر سمی و غیر رسوب دهنده هستند تا امکان عدم تماس احتمالی با مواد غذایی را در حین تولید فراهم کنند - هیچ گرید خاصی برای فرآیندهای مواد شیمیایی و دارویی وجود ندارد. در عوض، انتخاب روغن انتقال حرارت مناسب شامل تطبیق مایعات، چه معدنی چه سینتتیک، با سیستم و نیازهای فرآیند است.
یک روغن انتقال حرارت مناسب به طور کلی دارای گرانروی پایین در دماهای پایین است. بنابراین سیالیت خوبی باید در دماهای پایین داشته باشد. همچنین، نقطه اشتعال آن باید بالا باشد تا در دماهای بالا به عملکرد خود ادامه دهد و در مقابل اکسیداسیون مقاوم باشد. به طورکلی، روغن های انتقال حرارت پایه سینتتیک عمر کاری طولانی تری در دماهای بالا نسبت به روغن پایه معدنی دارند.
